Dag Tante
Dag lieve tante
Afgelopen maandag werd mijn lieve tante Riet begraven. Ze was de zus van mijn moeder en de oudste uit een gezin van acht kinderen.
Ze was net 89 geworden in februari. Een rijk en voltooid leven dat niet altijd gemakkelijk voor haar was.
Door zuurstofgebrek bij de geboorte liep ze hersenschade op.
Leren bleek moeilijk op school en structuur werd haar houvast. Je kan het een handicap noemen, of betitelen als ‘minder begaafdheid’. Maar mijn tante was gewoon wie ze was.
Ze redde zij zich op haar eigen manier. Ze bleef ongetrouwd, kinderloos en heeft haar hele leven bij mijn grootouders gewoond. Na hun overlijden bleef mijn tante nog een paar jaar in het ouderlijk huis wonen, tot dat de eerste signalen van dementie zich aandienden.
Het laatste deel van haar leven verbleef ze in een fijn zorgcentrum in Middelburg. Het ontroert me dat haar jongere broers en zussen haar vooral in die laatste periode zo veel aandacht, zorg en liefde hebben gegeven.
Dit was tevens de wens van mijn grootmoeder. Bij haar overlijden liet zij een brief na waarin ze haar kinderen een opdracht meegaf: “Maak geen ruzie, wees lief voor elkaar en zorg goed voor Riet.”
Mijn tante was heel trots op haar Zeeuwse wortels en de boerenafkomst van haar Walcherse voorouders. Dat kun je wel zien op de foto! Ze straalt ervan.
Vandaag, op Internationale Vrouwendag sta ik stil bij de vrouwen uit mijn familiesysteem. Ik eer hun veerkracht, warmte, schoonheid en liefde en neem al het goede van hen aan.
Ik koester hen die nog in leven zijn en herdenk hen die zijn overgegaan. In het bijzonder mijn tante. Léven is een Kunst. Geniet ervan.
